اگر لحظه به لحظه با وجود خود صادق باشیم، کافیست در ماهیت هر چیزی که در اطراف ماست کمی تفکر کنیم.
این قدرت الهی چیست؟
آیا خیر خواه است یا بد خواه؟
به وضوح من این قدرت را خیر خواهانه می بینم، برای اینکه در میانه مرگ و زندگی، اصرار به زنده بودن را می بینم.
در میان تاریکی اصرار برای نور را می بینم! با تمام قوانین و مقیاسها خدا را نمیشناسم، تمام علما و اهل معانی غباری از عظمت او را دریافتند، البته اینها برداشت های من است. خداوند کامل است او بزرگترین خواهان آزادی است و او عجب، اشتباهات و خطاهای ما را تحمل میکند و او حتی تحمل آن را دارد که موجودات ناچیز و بی مقدار در وجود او شک کنند و در مورد او سوال کنند و حتی او را به میز محاکمه بکشند و خداوند آگاه است از کسی که انکار کننده هستی و منکر خداوند است. خداوند به خاطر عشق به هستی اجازه میدهد که منکرش در آن زیست کند و او بهتر و بیشتر از خود ما، ما را می شناسد و او میداند که اکثر ما در انکار او بی منظوریم، بعضی ها دانسته و بعضی ها ندانسته.
.jpg)
او برای اشخاصی که به او محتاجند و او را می خواهند، خدایی شخصی است و برای کسی که به لمس کردن او نیاز دارد، جسم است. او به سادگی به آنها که به او ایمان دارند همراه می شود و همه چیز برای همه کس است. خداوند هم درون، هم بیرون و هم تمام اطراف ماست. خداوند همان قدر با ما شریک می شود که ما با همسایگان، اشخاص و جانداران شریک می شویم. حال خداوند ما را بر سر دوراهی گذشته تا از امیان خوب و بد یکی را انتخاب کنیم، با این وجود اگر افکار ما بد است وضعیت بدتر میشود و اگر خوب است تحولی خوبتر ایجاد می کنند و این قانون خداوندی است. خدا در خارج از دنیای ما قرار نگرفته است و به همین دلیل نباید در خارج از دنیا به دنبال دلیلی برای اثبات خداوند باشیم، ما میتوانیم او را حس کنیم و باید از حسهایمان برای درک و شناخت او استفاده کنیم. ندای الهی همیشه در درون ما می باشد باید بدانیم اگر با حواس پنجگانه خدا را حس کنیم، کاملا در اشتباهیم و راه را اشتباه می رویم. بلکه باید از حس های درونی استفاده کنیم.
باید بدانیم که هدایت الهی همیشه در تاریکی به داد ما می رسد در میان انبوه بشر افراد انگشت شماری هستند که می توانند نشانه هایی که گهگاهی از او می رسد را درک کنند و اغلب مان در خواب نفسها و غفلتهایمان هستیم. اگر از خدا کمک می خواهیم بدون قرار قبلی، آشکار و ساده و بدون ترس به سراغ خداوند برویم تا به ما کمک کند. خداوند به میلیون ها انسانی که از او کمک خواسته اند کمک کرده است. ما طوری زندگی می کنیم که نمی دانیم که خواست از ما فرار می کند یا ما از او نهایت هدف انسان شناخت و تشخیص خداست و این به وسیله هر خدمتی که برای همگان صورت بگیرد میسر میگردد و خداوند هرگز راضی به گذراندن عمر انسان بدون تفکر و اندیشه نیست.
خدای ما دمدمی و بول هوس نیست، اگر چنین بود کسی که دین و وجود خدا را انکار می کرد را نابود می کرد. خداوند طرفداران و پیروان و رهروان خود را البته به اندازه تحملشان بارها امتحان می کند. به اندازه ای که امرش را اجرا کنند به آنها قوت و قدرت می دهد تا ماموریتی را که به آنها داده شده را به خوبی انجام دهند. برای اینکه احساس کنیم چیزی هستیم باید حصارهای بین خود و خداوند را از میان برداریم و از این احساس که با خدا برابریم، دست برداریم. ما باید دایره عشق را بازتر و وسیعتر کنیم تا تمام مزرعه را در برگیرد و مزرعه با دایره وسیعتری حومه شهر را در برگیرد و حومه شهر نیز به همین ترتیب تا عشق ما دنیا را در بر گیرد. ما از این قانون عشق باید در تمام لحظات و تحت هر شرایطی استفاده کنیم، نه هر از گاهی که احتیاج است. کسی که جستجوگر حقیقت است به دنبال قانون عشق است و هیچ چیز و هیچ کاری را به فردا نمیگذارد. خداوند نیازمند فردا برای رفع احتیاجات روزانه نیست کافیست که به این مسئله ایمان بیاوریم تا متوجه بشویم. خداوند روزانه نان و نعمت را می سازد، به هر اندازه که درخواست روزانه ماست. البته این موضوع نیز قوانین خود را در بر دارد، از من حرکت از خدا برکت! گاهی بعضی از انسانها تکخوری می کنند و حق سایر مخلوقات را ضایع می کنند و اینجاست که به حق خود نمی رسند و خدا را مقصر می دانند. البته روزی به اشتباه خود پی میبرند. در کل خدا یعنی امید - عشق.
نویسنده: مسافر محسن احمدوند
لژیون بیل ال ولیام وایت: مسافر مهدی پارسا
نمایندگی: آکادمی
نگارنده: مسافر علی
- تعداد بازدید از این مطلب :
5117