پاس گل: گفتگو با مسافر محسن عضو تیم راگبی کنگره 60

با عرض سلام و خسته نباشید به خاطر حضورتان در بازی‌های دوحه قطر، لطفاً خودتان را معرفی کنید.

با سلام، محسن هستم یک مسافر، 9 سال تخریب، آنتی ایکس؛ کراک، شیشه و هرویین، طول سفر اول؛ یازده ماه به روش دی اس تی (DST)، داروی درمان؛ اوتی (OT)، راهنما؛ آقای سعید نمکی، رشته ورزشی؛ راگبی، در حال حاضر هم نزدیک به 4 سال است که آزاد و رها هستم.

تأثیر بازی‌های دوحه قطر را در پیشرفت ورزش راگبی کنگره 60 چگونه می‌بینید؟

اردوهای قبل از اعزام به قطر و حضور در این مسابقات، سراسر تجربه بود و برای 10 نفری که از تیم کنگره 60 در این بازی‌ها حضور داشتند نیز یک تجربه بسیار خوب ازلحاظ فنی و آمادگی جسمانی بود. در ضمن ما توانستیم سطح بین‌المللی این رشته را پیدا کنیم و بدانیم نسبت به این سطح در کجا قرار داریم.

وضعیت تمرینات بعد از بازی، در حال حاضر به چه صورت است؟

تمرینات راگبی کنگره 60 هم در آزادی و هم در ورزشگاه تختی برگزار می‌شود و تمرینات بسیار مفید است. من بعد از برگشتم از دوحه، بااینکه در سه اردوی قبل از مسابقات آمادگی داشتم، فهمیدم که چقدر تا شرایط آرمانی برای بازی ملّی فاصله‌دارم.

آیا بازی‌های قطر باعث شد که کنگره 60 در مجامع بین‌المللی بیشتر شناخته شود؟

صد در صد همین‌طور بود، زیرا خبرنگاران خارجی با ما مصاحبه کردند و در سفارت ایران واقع در دوحه، تک‌تک بازیکنانی که مسافر بودند خود را معرفی کردند و آقای سلامی و آقای امین توضیحاتی در رابطه با کنگره 60 به حضار دادند و در کل فکر می‌کنم که نفرات بیشتری کنگره 60 را شناختند و من نیز امیدوارم درراه این شناخت مؤثر بوده باشم.

چه لحظه‌ای در دوحه قطر را به یاد دارید، که به مسافر بودنتان در کنگره 60 افتخار کردید؟

حضور ما از همان لحظه دعوت به اردوی تیم ملّی، برای من افتخار بود و من خوشحال بودم که به‌عنوان یک مسافر کنگره 60 توانستم در چنین عرصه‌ای حضورداشته باشم. زمانی بود که من فکر نمی‌کردم بتوانم ورزش کنم، چه برسد در سطح ملّی بخواهم ورزشکار باشم. به نظرم این مسابقات قطر و زمانی که صرف این بازی‌ها شد، افتخاری بود که نصیب من شد و من این نعمت را مدیون کنگره 60 هستم. اگر خودم به‌تنهایی می‌خواستم در این مسیر ورزشی حرکت کنم، فکر نمی‌کنم موفق به کسب چنین جایگاهی به‌عنوان بازی کن تیم ملّی می‌شدم.

سؤالاتی که خبرنگاران از شما می‌پرسیدند، معطوف به چه موضوعاتی می‌شد؟

در کنفرانس خبری که گذاشته بودند، من حضور داشتم ولی کمتر متوجه عنوان سؤالات شدم امّا حیرت جالبی را در آن‌ها می‌دیدم، حیرتی بابت اینکه یک مصرف‌کننده چگونه می‌تواند به چنین سطحی برسد و چه اتفاقی باعث این رخداد شده است! من مطمئنم آن‌ها پیگیر این موضوع می‌شوند که کنگره 60 چیست و چگونه فعالیت می‌کند.

آینده راگبی کنگره 60 را چگونه می‌بینید؟

 من به‌عنوان کوچک‌ترین عضو کنگره 60 و یک بازیکن، آینده تیم راگبی کنگره 60 را خیلی روشن می‌بینم. از زمانی که ما برگشتیم، بسیار تمرینات را جدی‌تر دنبال می‌کنم و به هیچ عنوان اجازه تنبلی به خودم نمی‌دهم. به دلیل اینکه برای ما زحمت‌کشیده شده است، من وظیفه خودم می‌دانم که با حرکت درست خودم این خدمت را جبران کنم، حتی به عنوان یک واترمن (Waterman) یعنی شخصی که به بازیکن‌ها آب می‌دهد، خدمت خواهم کرد تا این زحمت را جبران کنم.

چه حرکت حرفه‌ای در بازی راگبی دوست دارید که انجام دهید؟

در راگبی هرکسی دوست دارد ترای بزند، ولی من دوست دارم موقعیت ترای زدن را برای هم‌بازی‌هایم ایجاد کنم و پاس گل بدهم. ترای همان گُل بازی راگبی است. من در کنگره این‌چنین یاد گرفتم که لازم نیست خودم مطرح باشم بلکه باید کمک کنم تا تیم مطرح شود.

اگر کسی از کنگره بخواهد سراغ این ورزش بیاید، چه آمادگی ازنظر جسمی و روانی باید داشته باشد؟

این ورزش شرایط خاصی ندارد، زیرا ورزش راگبی برای پست‌های متفاوت شرایط بدنی مختلفی را می‌خواهد، یعنی ریز نقشی یا درشت‌اندامی مهم نیست. به نظر من راگبی به‌نوعی درس است و می‌تواند در زندگی روزمره تأثیرگذار باشد. حتی در درمان اعتیاد نیز تأثیرگذار است و من این ورزش را به سفر اولی‌ها نیز پیشنهاد می‌کنم.

اگر در مورد این رشته صحبتی دارید یا خاطره‌ای هست، بیان کنید.

من فکر کنم به این رشته ورزشی در کشور ما ظلم شده است و آن‌طور که شایسته است در این عرصه سرمایه‌گذاری نمی‌کنند. حتی خیلی‌ها این ورزش را نمی‌شناسند و وقتی من می‌گویم بازیکن راگبی هستم، می‌پرسند که راگبی چیست! این نشانی از کم‌کاری در رابطه با این ورزش است ولی کنگره 60 باهدفی که دارد، خیلی به این ورزش اهمیت می‌دهد و شخص آقای مهندس دژاکام یکی از طرفدارهای محکم ما در این عرصه است. در رابطه با اردویی هم که پشت سر گذاشتیم، همه‌چیز عالی بود و به‌صورت منظم پیش می‌رفت. امیدوارم بتوانم تجربیاتی که کسب کرده‌ام را، عملی کنم.

دقایقی که ما کنار هم بودیم هرلحظه‌اش خاطره بود، ما تقریباً ظهر به دوحه رسیدیم و قرار شد بعد از مدتی استراحت به سر تمرین برویم، وقتی من به اتاقم رفتم و دوش گرفتم با هم اتاقی‌ام قرار گذاشتیم که یک‌ساعتی بخوابیم و سپس برای رفتن به تمرین آماده شویم که همین خوابیدن باعث شد از تمرین جا بمانیم زیرا بیشتر از یک ساعت خوابیدیم!

تهیه گفتگو و تنظیم: مسافر روح‌الله

تایپیست: مسافر روزبه

منبع: کنگره 60 نمایندگی ارتش