انسان هر چیزی را که به دست می‌آورد اگر شایستگی آن را داشته باشد آن را به دست می‌گیرد و حفظ می‌کند و اگر ارزش آن چیز را نداشته باشد خیلی زود آن را دست می‌دهد.
وقتی انسان به مطلب ارزشمندی دست پیدا می‌کند بایستی که قدرت و توان حفظ آن مطلب را داشته باشد و موقعی یک دانش ارتقاء می‌یابد که جهت خدمت به بشریت عرضه کنیم. و اگر آن را حفظ نکردیم و در جهت مطرح کردن و فخرفروشی خود استفاده نمودیم به‌راحتی آن را از دست می‌دهیم. حتی سرمایه و یا مقام و جایگاهی خاص اگر انسان ارزش و ظرفیت آن را نداشته باشد به‌جای سازندگی و بهره‌وری باعث تخریب در خودش می‌شود.
خلقت انسان با خلق دونیروی مثبت و منفی یعنی همان نیروی الهی و نیروی اهریمنی شکل گرفت و قدرت اختیار و انتخابی که از سوی معمار بزرگ هستی به این موجود محول شد او را بر سر دوراهی انتخاب قرارداد و اگر انسان عقل و دانایی و آگاهی را ضمیمه انتخاب خودش کرد قطعاً در صراط مستقیم قرار می‌گیرد و هیچ هدر رفت انرژی و یا پوچی را دنبال نمی‌کند و اما اگر بی‌تفکری و عدم آگاهی و یا منیت بر او چیره شد خیلی از حقایق را از دست می‌دهد.
بایستی هوشیار و آگاه باشیم که هیچ پایانی برای این کار نیست و نبرد دو قطب مثبت و منفی همیشه ادامه دارد و هیچ راه پایانی ندارد بلکه آغاز دیگری دارد و وقتی‌که کاری شروع می‌کنیم از پایان آن هیچ‌کس باخبر نیست،بایستی تمام تلاش و کوشش ما در جهت خلق بهترین صحنه از زندگی و این سناریو باشد و فقط خداوند تبارک‌وتعالی است که از پایان و شروع یک نقطه اطلاع دارد.
من همسفر چیزی که با خودم به یدک می‌کشیدم چیزی جزء عدم آگاهی و تفکر نبود که سبب ویران شدن بنای حیات و وجودم می‌شد و شاید هم من در یک بازی قرارگرفته بودم که سهم خودم را فقط ویرانی انتخاب کرده بودم.
ولیکن امروزه که کنگره 60 و متون آموزشی شاهراه و شاه کلیدی شد برای باز شدن بزرگ‌ترین مشکل و شاید هم گره کور زندگی‌ام و قطعاً امروز من چیزی را به دست آورده‌ام که با هیچ دستاورد دیگری برابری نمی‌کند چون‌که بهای سنگینی برای این به دست آوردن تقدیم کرده‌ام و چه‌بسا ناب‌ترین لحظات زندگی‌ام را در این بازی باخته بودم اما امروز خرسندم،بیشتر از سابق،چراکه دیگر باخته‌های من دل مشغولیتی برای من ایجاد نمی‌کند و دستاورد من از این پروسه درمان که برای مسافر من صورت گرفت چیزی فوق درمان بود و به من آموخت که پایان هر مقطع سرآغاز خط دیگری است و همچنین به من یاد داد که ارزش دستاوردهای خویش را ارج نهم و پایبند به قوانین و اصولی باشم که گاهی بی‌اعتنا از کنار آن گذر کردم و تاوان سنگینی هم پرداخت نمودم.
ولیکن امروزه تمام یافته‌های خویش را محترم و مقدس می‌شمارم و امیدوارم که آنانی که راه خویش را گم‌کرده‌اند بتوانند با تلاش و کوشش خویش به زندگی و حیات برگردند که خود حیات بزرگ‌ترین سرمایه و موهبت الهی است.
والسلام
نیروها را به باتلاق نریزید
بتول همسفر محمدرضا
ویرایش و ثبت مسافر حجت
- تعداد بازدید از این مطلب :
2128