کارگاه آموزشی کنگره 60 نمایندگی حکیم هیدجی و مراسم پایان دوره 4 ساله کمک راهنمایی

روز یکشنبه 94/04/07 جلسه ششم از دوره پانزدهم، سری کارگاه آموزشی عمومی مسافران و همسفران در کنگره 60 نمایندگی حکیم هیدجی، با دستور جلسه: ظرفیت و مسئولیت ( قبله گم کردن ) با استادی: جناب آقای امین دژاکام، نگهبانی آقای امید ایدلخانی و دبیری آقای مسعود سلیمی، راس ساعت 18 شروع به کار نمود.

در ادامه مراسم پایان دوره 4 ساله کمک راهنمایی آقای آیت بهرامی و آقای مهدی مرسلی را جشن گرفتیم.

سخنان استاد:

موضوعی که خیلی مهم است، این است که ما در هستی، آموزش می‌بینیم تا خدمت کنیم و این آموزش دیدن با خدمت کردن تکمیل می‌شود، چون اگر انسان آموزش بگیرد ولی بکار نبرد، عملاً نتیجه‌ای نمی‌گیرد. خدمت در یک جایگاهی می‌تواند معنی پیدا کند و باید کم کم مسئولیت بیاید تا آن خدمت را کامل نماید. جایی که ما مسئولیت را به عهده می‌گیریم در واقع جایی قرار می‌گیریم که مورد سؤال واقع می‌شویم، چون مسئول از سؤال می‌آید. در این موضوعی که ما انتخاب می‌کنیم، مسئولیت‌ها، عملاً آن چیزهایی که یاد گرفته‌ایم در یک دوره ای، آن‌ها را می‌توانیم پیاده کنیم، درستش کنیم و اصلاحش کنیم.

پس بنابر این اگر خوب نگاه کنیم، می‌بینیم مسئولیت برای کسی که هیچ چیزی نمی‌داند یا برای کسی که آموزش ندیده است، اصلاً معنی پیدا نمی‌کند چون ممکن نیست من در مورد موضوعی هیچ چیزی ندانم و بگویم که از من سؤال بکنید. چون اگر از من سؤال کنند، یا باید جواب غلط بدهم، یا باید چیزی از خودم بگویم و دیگران را گمراه کنم و یا بگویم که چیزی نمی‌دانم. پس بنابر این سؤال از کسی پرسیده می‌شود که چیزی بداند، برای همین است که در کنگره کسی که وارد می‌شود ما بهش مسئولیت نمی‌دهیم، چون چیزی یاد نگرفته که بخواهد مسئولیت قبول کند، پس باید زمانی بگذرد تا ما آماده بشویم برای این قضیه.

نکته ای که مهم است این است که وقتی آن مسئولیت را در قالب یک جایگاهی ما انتخاب می‌کنیم و آن جایگاه می‌تواند جایگاه نگهبانی، دبیری، استادی، مرزبانی و غیره باشد، وقتی به عهده می‌گیریم، اگر به اندازه کافی آموزش ندیده باشیم و ظرفمان به اندازه کافی بزرگ نشده باشد، انجام دادن آن کار همان اندازه می‌تواند تخریب داشته باشد که باعث سعود و جهش باشد. پس جایگاه‌ها هم می‌توانند باعث بالا رفتن انسان بشوند و باعث بشود چیزی که یاد گرفته است تکمیل بشود یا دانایی‌اش به دانایی مؤثر تبدیل بشود، یا می‌تواند معکوس عمل کند و باعث سقوط شخص بشود. انسان‌هایی دانا هستند که مسئولیتی را انتخاب می‌کنند که بتوانند انجامش دهند و این عین دانایی و عمل سالم است. نکته مهم دیگری هم که پیش می‌آید، این است که وقتی ما می‌خواهیم به دیگران مسئولیت بدهیم و دیگران را انتخاب می‌کنیم، ما هم در آن قضیه مسئول هستیم که آیا این شخص ظرفیت لازم را دارد، برای این کار مناسب است یا مناسب نیست؟ یا این که فقط در لژیون ما است باید به او رأی بدهیم؟ این مسئله خیلی تعیین کننده است. 

اگر بخواهیم روی عمل سالم رفتار کنیم، باید حساب کنیم که آیا این شخص برای اداره کاری که به او واگذار می‌کنیم مناسب است یه نه؟ انسان خوش خلقی هست؟ انسان خوش اخلاقی هست؟ اگر انتخاب ما درست نباشد، کسی را می‌گذاریم برای جایگاهی که ظرفیت آن جایگاه را ندارد، بنابر این تخریبی را به وجود می‌آورد که نتیجه‌اش باز به خود ما برمی گردد، چون ما یک باغبانی را برای باغمان انتخاب کردیم که بجای این که درختان را هرس کنه، شروع می کنه به بریدن درخت‌ها و ما هم به او می گوییم: خدا قوت و خسته نباشی، در حالی که کارش را غلط انجان می‌دهد. بنا بر این در مسئولیت‌ها، هم خود شخص باید هوشیار باشد و هم ما باید هوشیار باشیم. اگر ظرفیت‌ها با مسئولیت‌ها همخوانی نداشته باشد، شخص دچار قبله گم کردن خواهد شد.

مسئله دیگری که باید در موردش صحبت کنیم، مراسم تودیع دو نفر از عزیزان کمک راهنمای شعبه حکیم هیدجی، آقای آیت بهرامی و آقای مهدی مرسلی. من باید دو تا مسئله را در این مورد مطرح کنم، یکی این که: لژیون داشتن و تحویل لژیون کار راحتی نیست، یعنی برایشان سخت و آزار دهنده است، اما من تجربه خودم را می گویم. من یک مدتی در نمایندگی هیدج خدمت می‌کردم و ایجنت این شعبه بودم، دیده بان رابطش هم بودم، در پارک لاله بودم و آنجا هم ایجنت بودم، موقعی که می‌خواستم تحویلش بدهم، خیلی برایم سخت بود و نمی‌توانستم از این قضیه دل بکنم، حتی می‌خواستم گریه کنم ولی بعد از این که انجام شد دیدم که خیلی خوب شد و اتفاقات بهتری افتاد، کسان دیگری آمدند. پس این آمدن و رفتن‌ها جزوی از زندگی است، پس یک تلخی ای دارد و یک شیرینی. در ضمن به این هم اعتقاد دارم که در کنگره جا برای خدمت وجود دارد،

جایگاه‌های دیگری برای خدمت کردن وجود دارد و اگر شخص علاقه داشته باشد و تداوم بدهد کارش را می‌تواند باشد و خدمت کند و ممکن است امکان برایش به وجود بیاید که در شرایط خاصی در جاهای دیگر شروع کند به همان خدمت کمک راهنمایی که این موضوع دارد بررسی می‌شود. این دلتنگی نباید ادامه دار باشد و خیلی از این قضیه استقبال می‌کنیم که مثل یک جشن فارغ التحصیلی که از یک مرحله ای فارغ التحصیل شدیم و وارد مرحله دیگری می‌شویم. اشخاصی که جایگاه کمک راهنمایی را تحویل می‌دهند، آن احترام را همیشه خواهند داشت چون کمک راهنمایی چیزی نیست که بتوان آن را گرفت، یک دانشی است، جزوی از وجودش است. از طرفی دیگر هم نمی‌شود که ما همیشه در یک جایگاه بمانیم، یا باید هجرت کنیم و یا کلاً صرف نظر کنیم. اگر بخواهیم کنگره در آینده چرخش داشته باشد و پویایی داشته باشد، لازم است که جایگاه‌ها و این خدمت کردن‌ها در چرخش باشد.

این مراسم را ما گرامی می‌داریم، از طرف آقای مهندس هم برایشان هدیه‌ای تهیه‌شده که به‌رسم احترام و یادبود به ایشان داده خواهد شد.