کارگاه آموزشی همسفران کنگره 60؛ نمایندگی قزوین

جلسه اول از دور چهارم سری کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره 60 نمایندگی قزوین، ویژه همسفران در تاریخ پنج شنبه 94/02/31  با دستور جلسه " که چی؟ " با استادی خانم فریده، نگهبانی خانم فرینوش و دبیری خانم مستانه راس ساعت 15 آغاز به کار کرد.
 

خلاصه سخنان استاد:

 استاد در ابتدا به خاطر تجربه دوباره این جایگاه خدا را شکر کردند و در ادامه فرمودند: شاید هرکدام از ما برای بار اول که این دستور جلسه را شنیدیم تعجب کردیم که چرا که چی؟ اما کمی که جلوتر آمدیم به اهمیت بسیار زیاد همین سوال دوکلمه ای پی بردیم.

زمانی اهمیت این دستور جلسه هرچه بیشتر خودش را نشان می دهد که ما به وجه تمایز بین انسان ها و حیوانات توجه کنیم. همانطور که میدانید حیوانات دارای اختیار نیستند و هر عملی که انجام می دهند بدون تفکر و برنامه ریزی و کاملا از روی غریزه است. اگر می خوابند، اگر شکار می کنند و غذا می خورند، اگر تولید مثل می کنند و... همه از روی غریزه است. به همین خاطر اگر برای مثال یک حیوان گل یک گلدان را بخورد یا برای سیر کردن شکم خود، حیوان دیگر را شکار کند او را شماتت نمی کنیم چون همه این ها غریزی و برای رفع نیاز است اما در مورد انسان ها موضوع کاملا متفاوت است. خداوند به انسان ها اختیار داده و به واسطه این اختیار در هر لحظه از زندگی در دوراهی و یا چند راهی های انتخاب قرار میگیرند که باید  یک راه را انتخاب و برای خود تعیین مسیر کنند. باز به واسطه این اختیار برای هر عملی که انجام می دهند، هر حرفی که می زنند، حتی برای نوع نگاه کردنشان باید جوابگو باشند. اگر مجبور نباشند به دیگران هم جواب بدهند برای خودشان و در زندگی خودشان پاسخگو هستند در واقع به خاطر اختیاری که به انسان ها داده شده مسئولیت همه کارهایی که انجام می دهند  هم روی دوش خودشان است و خودشان هستند که نتیجه و سرنوشتی برای خودشان رقم می زنند به همین خاطر برای هر کاری که انجام می دهند حتی کوچکترین کارها باید یک دلیل محکمی داشته باشند. اینجااست که دستور جلسه " که چی؟ " اهمیت خود را پیدا می کند. پرسیدن این سوال فبل از انجام هرکاری باعث می شود تا من کمی در مورد آن تفکر کنم، تمام جوانب آن را بسنجم و بررسی کنم و در واقع بدانم که هدفم از انجام آن کار چیست و به کجا می خواهم برسم.
 

اما پرسش این سوال یک بخش قضیه است و جوابی که به این که چی ها می دهیم یک بخش دیگر قضیه. اگر پاسخ من به که چی هایی که می پرسم عاقلانه و درست باشد طبیعتا مسیری هم که تعیین می کنم مسیر درستی است و به نتیجه خوبی می انجامد و برعکس اگر جواب من به این که چی ها عاقلانه نباشد و جواب درستی برای آن ها نداشته باشم در تعیین مسیر و انتخاب هایم موفق نخواهم بود، راه درست را نمی روم و نتیجه درستی هم نمی گیرم. ما همیشه صدای عقل و نفس خود را می شنویم. هر تصمیمی که می خواهیم بگیریم و هر کاری که می خواهیم انجام بدهیم صدای عقل را می شونیم که به راه ارزش ها هدایت می کند و راه درست را نشان می دهد و صدای نفس را هم می شنویم که به سمت ضدارزش ها راهنمایی می کند . اینکه من بتوانم تشخیص بدهم که کدام صدا، صدای عقل است و راه درست را انتخاب کنم نیاز به دانش و آگاهی و معرفت و شناخت دارد که خوشبختانه این دانش در کنگره وجود دارد و ما هر لحظه از این دانش تغذیه می شویم. البته در بیرون از کنگره هم علم وجود داشت ولی نتوانستیم از آن استفاده کنیم  چون هم آموزش پذیر نبودیم و هم فکر می کردیم که می دانیم اما  وقتی که وارد کنگره شدیم قبل از این که بخواهند چیزی به ما یاد بدهند و آموزشی در اختیار ما قرار بدهند  آموزش پذیر بودن را به ما یاد دادند و کمک کردند تا منیت خود را کنار بگذاریم تا بتوانیم از این آموزش ها استفاده کنیم.

بنابراین برای اینکه این توانایی را پیدا کنیم که جواب درستی به که چی هایمان بدهیم و درست ترین مسیر را انتخاب و طی کنیم نیاز به آموزش و بالا بردن سطح دانش و آگاهی خود داریم. به همین خاطر ما به عنوان یک همسفر باید از خود بپرسیم : که چی به کنگره می آیم؟ اگر به خاطر مسافرم به کنگره می آیم نمی توانم هیچ برداشتی داشته باشم، بعد از چند ماه مسافرم رها شده و به حال خوش می رسد ولی من هنوز در همان پله اول هستم، بدون اینکه چیزی یاد گرفته باشم تازه مشکلات من شروع می شود اما اگر جواب من به این که چی خودم، آموزش خودم و آرامش خودم باشد برای خودم وقت می گذارم. با این تفکر که: این چند ساعت زمانی که در هفته برای کنگره آمدن می گذارم صرفا برای خودم است ، حتی یک ثانیه از آن را از دست نمی دهم، به موقع سر جلسات حضور پیدا می کنم و از هر ثانیه آن استفاده می کنم.

منبع کنگره 60